Oczyszczalnia Ścieków w Czarnkowie
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ
Kilka słów o lokalizacji
Miasto Czarnków ( ok 10 tys. mieszkańców) posadowione jest na nizinie nadnoteckiej i skraju pięknej krainy puszczy nadnoteckiej zwanej „Szwajcarią czarnkowską”. Oczyszczalnia zlokalizowana jest na obrzeżach zachodniej części Czarnkowa w odległości 100 m od rzeki Noteć.
Centralne położenie pozwala na możliwie szybki grawitacyjny dopływ do przepompowni P1 (obejmującej północno – wschodnią część miasta) oraz P2 (obejmującej południowo-zachodnią część miasta). Bliskość posadowienia obydwu przepompowni w stosunku do oczyszczalni pozwala na szybkie przepompowanie ścieków na oczyszczalnię oraz stwarza lepsze możliwości ich obsługi przez personel oczyszczalni. Ze względu na bliskość miasta i małą powierzchnię zabudowy, zdecydowano się na obiekt całkowicie zamknięty.
Historia oczyszczalni
Historia oczyszczalni ścieków rozpoczęła się w 1993 roku przy wydatnym zaangażowaniu Burmistrza Miasta Pana Franciszka Strugały oraz Dyrektora Spółki ściekowej „Noteć” Pana Jerzego Kasprzaka, wg projektu fińskiej firmy POMILTEK INTERNATIONAL LTD OY we współpracy z PROMIN BYDGOSZCZ. Obiekt wybudowany został (jako pierwszy w Polsce obiekt całkowicie kryty) przez PILBUILDING Piła na obszarze 1,16ha. Czas realizacji 10.1993r. – 6.06.1995r.
Całkowitego wyposażenia oraz uruchomienia ciągu biologicznego z ramienia POMILTEK-U dokonał Pan Timo Mariamoki. Obiekt już w tamtym okresie spełniał wg założeń projektowych standardy XXI wieku.
Działanie oczyszczalni oparte zostało na zasadzie biochemicznego tlenowego rozkładu zanieczyszczeń, dzięki działalności życiowej mikroorganizmów tworzących osad czynny niskoobciążony z recylkulacją i regulowanym w zależności od aktywności osadu napowietrzaniem wgłębnym, drobnopęcherzykowym z redukcją substancji biogennych w połączeniu z nitryfikacją i denitryfikacją oraz chemicznym strącaniem fosforu przy pomocy koagulantu – siarczanu żelazowego Fe2 (SO4)3 o roboczej nazwie PIX – 113.
STAŁY ROZWÓJ
Postęp technologiczny
Wraz z postępem technologicznym i rosnącymi wymaganiami środowiskowymi Miejska Kanalizacja i Wodociągi Sp. z o.o. w Czarnkowie przystąpiła w 2020 r. do realizacji zadania
pt. „Przebudowa i Rozbudowa Oczyszczalni Ścieków w Czarnkowie”. Projektowana rozbudowa miała na celu wprowadzenie nowych składowych w postaci procesu denitryfikacji wstępnej w części biologicznej oraz procesów wydzielonej stabilizacji tlenowej osadu.
Wprowadzenie procesu denitryfikacji zapewnia osiąganie przez oczyszczalnię wszystkich wymaganych limitów dla ścieków oczyszczonych, w tym w szczególności zawartości azotu ogólnego. Nowe procesy w części osadowej przyczyniają się do poprawy parametrów wytwarzanego osadu ściekowego, który to jest transportowany na kompostownię w Zofiowie. Rozbudowa oczyszczalni ścieków przyczyniła się również do zwiększenia przepustowości ilości przyjmowanych ścieków z 4000m3/d do 6000m3/d.
TABELA Z INFORMACJAMI
Założenia projektowe
| Wskaźniki zanieczyszczeń | Jednostka | Wartość |
|---|---|---|
| STĘŻENIA ZANIECZYSZCZEŃ | ||
| BZT5 | gO2/m3 | 468 |
| ChZT | gO2/m3 | 947 |
| Zawiesiny ogólne | g/m3 | 252 |
| Azot ogólny | gN/m3 | 70,5 |
| Fosfor ogólny | gP/m3 | 9,4 |
| ŁADUNKI ZANIECZYSZCZEŃ | ||
| BZT5 | kg O2/d | 1029 |
| ChZT | kg O2/d | 2083 |
| Zawiesiny ogólne | kg/d | 555 |
| Azot ogólny | kg N/d | 155 |
| Fosfor ogólny | kg P/d | 20,7 |
- Przepustowość Qdmax – 6000 m3/d
- Qśrd -2200 m3/d
- Qhmax – 400m3/d
- Qhśr – 92m3/d
kilka słów na koniec
Charakterystyka ciągu technologicznego
Zgodnie z założeniami Projektu PROJ-EKO ścieki dopływające kanalizacją, tj.rurociągami tłocznymi z pompowni P1 i P2 jak i ścieki dowożone ze zbiornika ścieków dowożonych ZSD skierowane są do sito piaskownika, w którym wydzielone skratki i piasek trafiają na przyczepę ciągnikową stacjonującą w pomieszczeniu na niższej kondygnacji budynku BZO.
Ścieki z sitopiaskownika włączone są do stalowej komory, z której wychodzą stalowe koryta doprowadzające ścieki do komór reaktora biologicznego. W części reaktora biologicznego znajdującego się w budynku wydzielone są komory denitryfikacji KDN wyposażone w mieszadła zatapialne, następnie przedzielone ścianą grodziową są komory nitryfikacji I „KNI”, które wyposażone są w ruszty do napowietrzania drobnopęcherzykowego. Ścieki (z osadem czynnym) po przejściu przez komory KDN i KNI opuszczające budynek BZO trafiają do komór nitryfikacji II ‘KNII’ wyposażonych również w ruszty drobnopęcherzykowe do napowietrzania ścieków. Z komór KNII ścieki (z osadem czynnym) wracają do budynku BZO – do osadników wtórnych OW. Cały przepływ na linii KDN-KNI-KNII-OW odbywa się poprzez przepusty w ścianach lub otwarte kanały.
Oczyszczone ścieki odpływają poprzez zbiornik ZPSO do rurociągu odpływowego z oczyszczalni i do odbiornika ścieków. Układ recyrkulacji zewnętrznej osadu – osad z lejów osadników OW przy pomocy podnośników powietrznych stalowymi korytami kierowany jest na początek komór osadu czynnego, do komór denitryfikacji KDN. Osad wtórny nadmierny wydzielany z części biologicznej poprzez podnośniki powietrzne pobierany jest wprost z komór osadu czynnego (z komór denitryfikacji) i stalowymi korytami kierowany na część osadową oczyszczalni do zagęszczacza grawitacyjnego osadu ZGO.
Drugi z istniejących zagęszczaczy zmienił swoją funkcję i w projektowanym układzie służy jako zbiornik osadu ustabilizowanego ZOU. Osad w zagęszczaczu ZGO podlega grawitacyjnemu zagęszczeniu. Zagęszczony osad przy pomocy nowej pompy ślimakowej zainstalowanej w pompowni osadów PO podawany jest do komór stabilizacji tlenowej osadu KSTO. Komory te są napowietrzane sprężonym powietrzem wytwarzanym przez istniejące dmuchawy w stacji dmuchaw SD i wprowadzanym do komór KSTO poprzez ruszty drobnopęcherzykowe. Osad w komorach KSTO podlega stabilizacji (mineralizacji) tlenowej oraz grawitacyjnemu zagęszczaniu. Jest ono realizowane poprzez cykliczne wyłączanie napowietrzania, sedymentację osadu w komorach i odprowadzanie wód nadosadowych przy pomocy pompy zatapialnej podwieszonej na lince. Osad ustabilizowany z komór KSTO podawany jest pompami zainstalowanymi w tych komorach do zbiornika osadu ustabilizowanego ZOU, który pełni funkcję zbiornika buforowego przed odwadnianiem w stacji odwadniania. Odwodniony na prasie taśmowej osad trafia przenośnikami na przyczepę ciągnikową stacjonującą w pomieszczeniu na parterze budynku BZO. Odwodniony osad jest systematycznie wywożony poza oczyszczalnię do gminnej kompostowni lub zagospodarowywany w inny sposób.